"ΓΑΜΩ ΤΗ ΨΕΥΤΙΑ ΜΑΣ.."

Το παρακάτω άρθρο έχει γραφεί εδώ και πολύ καιρό, λίγες μέρες μετά το θλιβερό συμβάν..Μου δίνεται τώρα η ευκαιρία να το δημοσιεύσω για αυτό και το κάνω. Μπορεί να πέρασε καιρός, αλλά δε ξεχνάμε..

Σκοτώθηκε ένα παιδί...Για την ακρίβεια σκότωσε..Σκότωσαν..Το χέρι κάποιου πυροβόλησε, το μυαλό όμως αυτού του κάποιου το έχουν πυροβολήσει άλλοι και μάλιστα εσκεμμένα,πολύ καιρό πριν.
Δε ξέρω τί τους μαθαίνουν στις διάφορες σχολές αστυφυλάκων,αστυνομικών και τα λοιπά. Πραγματικά έχω αρχίσει να απορώ με τί είδους νοοτροπία τούς καλλιεργούν. Πώς, με τί τρόπο σκέψης τους γεμίζουν το κεφάλι. Έχω γνωρίσει αστυνομικούς καλούς και ηλίθιους,πανηλίθιους με μυαλά κολλημένα. Απόλυτοι, πορωμένοι στην ιδέα πως αυτοί θα επιβάλλουν την τάξη έχοντας το δικαίωμα να κάνουν ό,τι θέλουν σε όποιον θέλουν. Αυτοί για μένα είναι οι λεγόμενοι μπάτσοι,γιατί πραγματικά είναι για πολλές μπάτσες. Τέτοιος είναι και αυτός που στέρησε τη ζωή του 15χρονου στην Αθήνα.
Πυροβόλησε,είπαν, για εκφοβισμό στο έδαφος και η σφαίρα εξοστρακίστηκε. (και όλως τυχαία πήγε και καρφώθηκε στην καρδιά του παιδιού). "Ήταν σε άμυνα",ισχυρίστηκαν κάποιοι άλλοι.Τι άμυνα,τι εκφοβισμός,τι μαλακίες!Από ποιόν απειλήθηκε?Από κάποιες αλόγιστες και ανώριμες κουβέντες ενός πιτσιρικά?Δε διαφωνώ μπορεί να πειράχτηκε από αυτά που άκουσε,ας του ανταπέδιδε όμως με τον ίδιο τρόπο,εκφοβίζοντάς τον με λόγια. Ας ξεσπούσε τα νεύρα του με ένα χαστούκι. Στη χειρότερη των περιπτώσεων ας πυροβολούσε στον αέρα,αστυνομικός υποτίθεται πώς είναι δεν ήξερε ότι υπάρχει κίνδυνος η σφαίρα να εξοστρακιστεί?Σήκωσε το όπλο,τον σημάδεψε και του έριξε εν ψυχρώ. Σκέφτομαι ότι αυτός ο άνθρωπος κυκλοφορούσε νόμιμα με ένα όπλο στην τσέπη. Ποιός και με τί κριτήρια τον έκρινε ικανό και του το παρέδωσε με τόση τυφλή εμπιστοσύνη?Και επίσης συλλογίζομαι πόσοι ακόμη τέτοιοι υπάρχουν..
Προσπάθησα να είμαι φυγόπονη και να μη παροκολουθήσω αυτή την υπόθεση στενά και κυρίως να μην το συζητήσω..Όμως και παρακολούθησα και το συζήτησα.
Δευτέρα πρωί-πρωί, κλείστη η πόρτα του πανεπιστημίου,ακύρωση των μαθημάτων "λόγω του χθεσινού περιστατικού",είπε η κοπέλα..Μοιράζουν κάτι φυλλάδια:
"Καταδικάζουμε την εν ψυχρώ δολοφονία του Αντρέα Γρηγορόπουλου..."-Πανσπουδαστική ΚΣ
"Καταδικάζουμε την εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου..."-ΕΑΑΚ
Δε γνωρίζουν καν το όνομά του..Είναι μια μικρή λεπτομέρεια για κάποιους,εμένα όμως μου κάθησε άσχημα. Αυτό όμως που με ξενέρωσε είναι η συνέχεια του πρώτου άρθρου. Όταν είδα το πανεπιστήμιο κλείστο και την κοπέλα "φύλακα-φρουρό" στην πόρτα ένιωσα ατμόσφαιρα πένθους και σκέφτηκα ότι τελικά ο θάνατος του παιδιού,μας άγγιξε όλους. Συνεχίζοντας να διαβάζω το χαρτί και καθώς προχωρούσα προς το τέλος άρχισα να ξενερώνω όλο και πιο πολύ.Κατάφερε να κάνει τα χείλη μου να σφιχτούν,το μέτωπο μου να συνοφρυωθεί..Αν κάποιος ήξερε να "διαβάζει" εμένα εκείνη τη στιγμή θα καταλάβαινε το νευριασμένο και απογοητευμένο βλέμμα μου.Περνούσαν οι παρακάτω σκέψεις από το μυαλό μου. Πολλές φορές για ένα τόσο μικρό άρθρο χρησιμοποιήθηκαν οι λέξεις,μαζί πακέτο, "εργατικό-λαϊκό κίνημα". "Καλούμε την νεολαία σε ένδειξη αγανάκτησης,διαμαρτυρίας....."(ωραία,σκέφτομαι,ίσως και να πάω μου άρεσε η λέξη καλούμε). "Η νεολαία, μαζί με το εργατικό-λαϊκό κίνημα......." (αυτό το "μαζί" μου έβγαλε αντίδραση). Εν ολίγοις αυτό που συνέχεια τόνιζε το άρθρο δεν ήταν η παρότρυνση να πάει ο καθένας μας στις συγκεκριμένες διαδηλώσεις ,αλλά να πάει παρέα με τη συκγεκριμένη παράταξη..Μετά από ένα τέτοιο θανατηφόρο περιστατικό και μέσα από αυτά που έγραφαν δυστυχώς τους ενδιαφέρει έστω και σε μία πρόταση να προωθήσουν τη δίκη τους παράταξη. Ναι,είμαι αρνητική με την κάθε παράταξη που υπάρχει,τουλάχιστον στα πανεπιστήμια της πόλης που σπουδάζω.Με έχουν κάνει να είμαι έτσι.Θα γούσταρα αν μοίραζαν ένα φυλλάδιο και το εγράφε κάποιος που τον άγγιξε αληθινά ό,τι έχει γίνει και μας καλούσε στη διαδήλωση ανεξάρτητα από οποιαδήποτε παράταξη και πολιτική ιδεολογία.Όλα μου φαίνονται στρατευμένα και ψεύτικα.(σε ότι εμπλέκεται η πολιτική).
Ο αδερφός μου σπουδάζει Αθήνα,ενεργός σε κάθε πορεία.Μιλάμε την επόμενη μέρα του περιστατικού όταν η πορεία έχει ήδη αρχίσει.Κάτι λέγαμε και μου έμεινε χαρακτηριστικά η κουβέντα του "Εγώ είμαι αντίθετος στη βία". Ξαναμιλάμε το βράδυ αφού έχει επιστρέψει από την πορεία.
-Τραβήχτηκε ο όμως μου και όταν τον κουνάω πονάει.
-Πώς το 'πάθες?, τον ρωτάω.
-Σήκωσα μια βαριά πέτρα και την πέταξα.
-Καλά να πάθεις, του απαντώ. (και πραγματικά το εννοούσα).
Ακολούθησε μια έντονη συζήτηση και ένα τρομερό παραλήρημα λόγου και κατσάδιασμα από μεριά του απέναντι μου.Μιλούσε για το ότι δολοφονήθηκε ένα παιδί(τόνιζε συνεχώς τη λέξη δολοφονία) και ότι καθόμαστε σπίτι με σταυρωμένα τα χέρια και θα νιώσουμε μόνο αν κάποιος δικός μας πάθει κάτι.Ειπώθηκαν οι λέξεις βια και ελεγχόμενη βία.Υποστήριξε ότι χρησιμοποιεί ελεγχόμενη βια,αφού και καλά τα ματ είναι εξοπλισμένα και δεν παθαίνουν τίποτα από λίγες πέτρες.
Παπαριές..Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να ορίζει τη βια διαφορετικά.Το παιδί αυτό σκοτώθηκε από μια πράξη βίαιη,κάποιος σήκωσε το όπλο και εκπυσοκρότησε.Δεν είναι βια αυτό?Αν ο αστυνομικός του πετούσε μια πέτρα και το πετύχαινε στο δοξα πατρί πάλι νεκρό θα ήταν το παιδί..Το θέμα δεν είναι ο τρόπος και τα μέσα με τα οποία χρησιμοποιείται η βια, το άσχημο είναι ότι η σκέψη της περνάει από το μυαλό πολλών ανθρώπων και αργά ή γρήγορα εμφανίζεται στην πράξη.
Το παιδί αυτό ήταν άτυχο..Αν όμως το κράτος μας,αν όλοι αυτοί οι ηλίθιοι που μας κυβερνούν,αυτοί που τώρα χαίρονται τα δικά τους παιδιά και δεν τα πενθούν όπως η μάνα του 15χρονου,αν όλοι αυτοί ήταν λίγο μόνο άνθρωποι και νοιαζόντουσαν για την παιδεία με την οποία μας μεγαλώνουν και για την κοινωνία μας ΙΣΩΣ η ατυχία αυτού του παιδιού να είχε αποφευχθεί.
Κάποιον θα πάρω τηλέφωνο τώρα μόλις τελειώσω αυτό που γράφω για να ευχηθώ χρόνια πολλά για τα γεννέθλια του..Τραγική ειρωνία..Πόσες φορές συμβαίνει αυτό!Πιστεύω άπειρες..Κάποιος τώρα πεθαίνει,κάποιος μόλις έχει πεθάνει,κάποιος χαροπαλεύει...Και κάποιος άλλος γεννιέται,είναι έτοιμος να γεννηθεί...Γιορτάζει,απολαμβάνει μια αγκαλιά,γελάει,ΖΕΙ..Πόσο οξύμωρη είναι η ζωή!