Τρίτη 5 Μαΐου 2009

..."ΔΩΡΑ"...


Το να κρατήσεις ένα δώρο που σου προσφέρουν δε σημαίνει ότι το δέχεσαι.. Εννοώ ότι όταν δέχεσαι ένα δώρο το νιώθεις, χαίρεσαι αυτή την κίνηση, το επεξεργάζεσαι, το αξιοποιείς!!!και κάθε φορά που το βλέπεις φέρνεις στο νου σου το συγκεκριμένο άτομο και χαμογελάς.

Υπάρχουν άνθρωποι που τρελαίνονται για δώρα ανεξάρτητα από το ποιός τους τα δίνει.. Εμένα δε με συγκινούν.. Αυτό που θα με κολλήσει είναι η κίνηση και πραγματικά μόνο αυτή, το δώρο ως δώρο δε θα μου κινήσει την περιέργεια, θα χρειαστεί να περάσουν αρκετά λεπτά μέχρι να μου φύγει ο ενθουσιασμός της χειρονομίας και έπειτα να το ανοίξω.

Για πρώτη φορά μου έκαναν δώρο και ένιωσα τόσα ανάμεικτα αρνητικά συναισθήματα. Ξάφνιασμα, θλίψη, νεύρα, γενικότερα κάπως περίεργα που δε μπόρω να προσδιορίσω ακριβώς με λέξεις. Κυρίως όμως ξάφνιασμα. Δεν το ήθελα. Πώς να θές να κρατήσεις αυτό που σου προσφέρει κάποιος που δε γνωρίζεις, επίσημα τουλάχιστον, γιατί ανεπίσημα μπορεί να σου έχουν αναφέρει για αυτόν τον άνθρωπο ή να έχει ακούσει για εσένα αρκετά, τόσα που να τον κάνουν να σε συμπαθεί. Σκεφτόμουν ότι δεν ήθελα να το κρατήσω, δε μπορούσα, το σκεφτόμουν και κάπως μου καθόταν όλο το σκηνικό. Κυριάρχησε ο ευγενικός μου εαυτός, δεν το επέστρεψα μόνο και μόνο για να μην προσβάλλω αυτό το άτομο γιατί περιέργως ως ένα σήμειο το συμπαθώ και εγώ και δεν εννοώ ερωτικά, δεν έχει να κάνει ούτε στο ελάχιστο με το ερωτικό στοιχείο, ήταν απλά μια κίνηση συμπάθειας από ένα άτομο του ίδιου φύλου...αλλά όχι φίλου ούτε καν γνωστού...γνωστό μόνο ακουστά!
...Ήταν ένα περίεργο βράδυ με πολλές σκέψεις και απορίες, προσπαθώντας κυρίως να διώξω τις εγωϊστικές μου σκέψεις για τον αν έκανα κάλα που το κράτησα. Το κράτησα λοιπόν, αυτό όμως δε σημαίνει ότι το δέχτηκα, είναι ένα δώρο που απλά θα μείνει άθικτο στο κουτί του και ξεχασμένο σε κάποια γωνιά.

Βέβαια η σχέση μου με το να προσφέρω δώρα είναι εντελώς διαφορετική. Είναι ωραίο να αγοράζεις κάτι έτσι στο άκυρο επειδή το είδες και σου θύμισε κάποιον. Είναι μια ολόκληρη διαδικασία που σε γεμίζει απίστευτα. Η ανυπομονησία μέχρι να το δώσεις, η χαρά της στιγμής που απλώνεις το χέρι και το δίνεις με όλη σου την καρδιά και αγάπη. Είναι μια όμορφη κίνηση ανιδιοτέλειας!

Ελπίζω τα δώρα που δεχτήκατε ή δώσατε να πρόσφεραν μόνο χαρά!!!!!