ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ

...Γύρισε τις σελίδες του ημερολογίου αρκετά χρόνια πριν. Τόσο πίσω ως το σημείο εκείνο που μπορούσαν να φτάσουν και οι πιο ξεθωριασμένες αναμνήσεις..

Λένε ότι ο χρόνος γιατρεύει τον πόνο.. Ψέματα..

Οι αναμνήσεις προκαλούν εικόνες, σκέψεις, μελαγχολία,……… ,και τη σκληρή συνειδητοποίηση ότι “ Ό,τι πέρασε… πέρασε ”. Και εδώ είναι που γεννιέται πάλι ο πόνος.

Ίδια μέρα. Ίδια ώρα. Αλλά 6 χρόνια μετά και ο χρόνος γιατρός διαψεύδεται.. Ο πόνος δεν έχει γιατρευτεί.

-«Και τώρα χρόνε..? Τώρα που βρίσκομαι στο 2004 και ακόμη πονώ; »

-«Βρίσκεσαι ΕΚΕΙ* μέσα από το ΤΩΡΑ. Σε συμβουλεύω να φύγεις και να επιστρέψεις στο πραγματικό ΕΔΩ. Αν θέλεις να ταξιδέψεις κάπου επέλεξε το άλλο ΕΚΕΙ.* Και έτσι ο πόνος θα σβήσει.»

-«Μιλάς γιατί δε ξέρεις, γιατί δε μπορείς να καταλάβεις. Γιατί εσύ όλο και πάντα φεύγεις. Και το κάνεις με δική σου επιλογή χωρίς να ρωτάς κανέναν.»

-«Κάνεις λάθος!»συνέχισε με ήρεμη, αλλά σταθερή φωνή. «Φεύγω γιατί αναγκάζομαι να το κάνω.. Γιατί η περίεργη και κυκλοθυμική κυρά μου, μου το επιβάλλει. Την υπηρετώ και της είμαι πιστός.»

-«Γιατί να είσαι πιστός σε κάποιον που σε αναγκάζει να τον υπηρετείς;»

-«Αυτή ήταν η συμφωνία μας από την αρχή.. Να την ακολουθώ πάντα.. Και αυτό κάνω.. Αλλά δεν το μετανιώνω, γιατί κάθε μέρα δίπλα της είναι διαφορετική. Και αν την κοιτάξεις κατάματα θα δεις ότι τελικά είναι όμορφη και συμπαθητική. Όσο και αν σε μπερδεύει με αυτά που προσπαθεί να σου πει.»

-«Ωραία αφού λοιπόν είναι τόσο σπουδαία η κυρά σου για ρώτησε την πώς μπορώ να γιατρέψω τον πόνο;»

-«Αυτό θα το κάνεις μόνη σου. Αν θέλεις να τη ρωτήσεις έλα να τη συναντήσεις.»

-«Και που μπορώ να τη βρω; Ποιο είναι το όνομά της;»

-«Τη λένε……….»

Ντριιιν! Ντριιιιν!

-«Ξύπνα ζωή μου! Χτύπησε το ξυπνητήρι.»

-«Ε? Τι?

 Τι ώρα?….. Τι μέρα είναι;»

-«Χα, χα! Τι μέρα είναι; Είναι ../../ του 2010 και είναι ώρα για δουλειά».

Σηκώνεται και κάθεται αγουροξυπνημένη στο κρεβάτι ψελλίζοντας κάτι.

-«Όχι εκεί.. Στο άλλο εκεί… Όχι εκεί, στο άλλο εκεί..

Αυτό είναι! Το ένα “εκεί” είναι το παρελθόν και το άλλο είναι το μέλλον.

Αυτό στο οποίο θα επιθυμούσαμε να είμαστε και αυτό στο οποίο πρέπει πάντα να προχωρούμε».

-«Αγάπη μου τι λες? Ξύπνησες ή ονειρεύεσαι όρθια?»την πειράζει.

-«Τίποτα αγάπη μου, τίποτα. Σημασία έχει ότι εσύ είσαι το πραγματικό εδώ στο τώρα… ελπίζω και στο “εκεί” για πάντα.»

Είχε ένα βλέμμα παραπονεμένο και απορημένο που την έκανε να σκάσει στα γέλια.

-«Δε χρειάζεται να τα καταλαβαίνεις όλα! Καλημέρα!» τον φίλησε στο μέτωπο και έτρεξε να ετοιμαστεί για τη δουλειά.